Den Haag

Nog te vaak wordt de Haagse gemeenteraad voor een voldongen feit geplaatst als het gaat om ruimtelijke ontwikkelingen in de stad. Zo bleek in de afgelopen weken weer in twee gevallen dat het college al zo ver mee was gegaan met een projectontwikkelaar, dat het tegenhouden van het plan de gemeente veel geld zou kosten. Wat de SP betreft komt hier een einde aan. Nu kiest het college nog teveel de kant van de projectontwikkelaar en te weinig de kant van bewoners. Te vaak wordt nog gekozen voor sloop van beeldbepalende gebouwen in plaats van behoud van cultureel erfgoed.

Door: Aisha Akhiat, SP-raadslid

Dit opinieartikel verscheen eerder in de Den Haag Centraal van 13 februari 2015

Het eerste voorbeeld is de Schoenmakersvakschool. De voormalige school is door non-profitorganisatie Schroeder van der Kolk verkocht aan projectontwikkelaar Lens, die het gebouw wil slopen en op deze plek dertien eengezinswoningen wil neerzetten. In de gemeenteraad bestaan grote twijfels over dit plan. Ook omwonenden zijn al geruime tijd in verzet tegen de voorgenomen sloop van dit karakteristieke schoolgebouw. De ontwikkelaar wordt echter al vanaf januari 2014 gesteund door het college en krijgt zelfs ambtelijke ondersteuning. Eerst met steun van PvdA-wethouder Norder en daarna van HSP-wethouder Wijsmuller. Wanneer de gemeenteraad nu het project zou tegenhouden, gaat dit volgens de wethouder tussen de twee en vijf ton kosten, omdat bij de ontwikkelaar bepaalde verwachtingen zijn gewekt. Hiermee worden gemeenteraad en betrokken bewoners buitenspel gezet: de school kan blijkbaar alleen nog gered worden als de gemeente de portemonnee trekt. Door deze manier van werken worden niet alleen kostbare belastingcenten verspild, ook wordt de democratische zeggenschap van de gemeenteraad ingeperkt.

Het tweede voorbeeld is de bouwhoogte van de Nieuwe Kuiperij op Scheveningen. Eind 2013 besloot de gemeenteraad dat de hoogte van de Nieuwe Kuiperij op Scheveningen niet 32 meter moest worden, maar 16 meter. De Raad van State besloot later dat deze verlaging niet voldoende was gemotiveerd en dat de belangen van de betrokken ondernemer niet voldoende waren meegewogen. Ook hier had het college bepaalde verwachtingen gewekt bij de betrokken ontwikkelaar. Het voorstel kwam weer terug in de gemeenteraad en een meerderheid ging akkoord met een compromis tussen gemeente en projectontwikkelaar, waarbij de maximale hoogte van de Nieuwe Kuiperij 24 meter wordt. De Haagse Stadspartij probeerde nog tevergeefs de bouwhoogte op 16 meter te houden. In het AD/Haagsche Courant mopperde een coalitiebron dat het behouden van de 16 meter bouwhoogte de gemeente zeker een half miljoen euro gekost zou hebben. Kennelijk waren ook hier weer dingen beloofd aan de projectontwikkelaar voordat duidelijk was of de gemeenteraad daar wel mee zou instemmen.

Als het aan de SP ligt komt er een einde aan deze manier van werken, ingezet onder voormalig PvdA-wethouder Marnix Norder. Telkens opnieuw wordt door wethouders de smoes gebruikt dat ‘de juridische consequenties niet te overzien zouden zijn’ als de gemeenteraad achteraf niet akkoord gaat met de beloften die het college buiten de raad om al heeft gedaan. Dat is natuurlijk onzinnig: het college moet ervoor zorgen dat zij A) dit soort afspraken niet maakt zonder dat eerst aan de gemeenteraad voor te leggen, en B), dat áls dit soort afspraken worden gemaakt, er een duidelijke afspraak wordt gemaakt dat de toezeggingen worden gedaan onder voorbehoud van goedkeuring door de raad. Zo niet, dan wordt de gemeenteraad feitelijk door het college gechanteerd. Dat kan nooit de bedoeling zijn. De gemeenteraad is er niet voor niets: er moet immers een democratische legitimering zijn voor besluiten in onze stad. Het cultureel erfgoed in Den Haag is van een te groot belang om weg te geven in de achterkamertjes, waar projectontwikkelaars en wethouders samen dealtjes sluiten.