Den Haag

De SP en de Haagse Stadspartij hebben wethouder Baldewsingh (PvdA) om opheldering gevraagd over de re-integratietrajecten van Haagse bijstandsgerechtigden. De partijen krijgen  signalen uit de stad dat deze re-integratietrajecten niet altijd even zinvol zijn en zelfs contraproductief kunnen werken. De Stadspartij en de SP zijn van mening dat verplichte re-integratieprogramma’s naar echte banen met toekomstperspectief moeten leiden. Bovendien moet er maatwerk worden geleverd, zodat trajecten aansluiten bij de werkervaring en het opleidingsniveau van bijstandsgerechtigden.

De SP en de Haagse Stadspartij ontvingen signalen dat bijstandsgerechtigden vaak meerdere malen dezelfde werktrajecten moeten doorlopen. Na het volgen van verschillende sollicitatietrainingen worden zij  bijvoorbeeld zes maanden aan het werk geholpen, om daarna opnieuw in de bijstand terecht te komen. Vervolgens begint dit proces, inclusief hetzelfde traject van trainingen, opnieuw. De Haagse Stadspartij en de SP willen weten wat de logica achter dit soort trajecten is en welke kosten hieraan verbonden zijn. Fatima Faïd (Haagse Stadspartij): “Als dit soort re-integratietrajecten geen uitzicht bieden op een echte baan is dit niets meer dan dure statistiek-politiek om het aantal mensen dat de bijstand uitstroomt op papier te vergroten”.

Ook zijn de partijen kritisch over het feit dat sommige bijstandsgerechtigden worden verplicht om voltijds deel te nemen aan trajecten die totaal niet aansluiten bij hun werkervaring of opleidingsniveau. Dit terwijl mensen in de eerste periode van werkloosheid nog het meest aantrekkelijk voor werkgevers zijn en daardoor de meeste kans hebben een baan te vinden. SP fractievoorzitter Bart van Kent: “Bijstandsgerechtigden lopen zo het risico dat hun positie op de arbeidsmarkt enkel verslechtert omdat zij moeten deelnemen aan deze trajecten. Dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn van re-integratiebeleid.” Daarom vinden de partijen dat er maatwerk geleverd moet worden.

Uit Amsterdams onderzoek blijkt daarnaast dat de gevoelens van nutteloosheid en willekeur bij dergelijke trajecten psychisch zwaar op de bijstandsgerechtigden drukken. Dit werkt ook contraproductief op een succesvolle re-integratie in het arbeidsproces.