Den Haag

In het cultuurdebat van deze week gaf wethouder Van Asten aan dat de SP altijd tegen de bouw van Amare is geweest, maar dat hij twijfelde of je daar trots op kan zijn. Volgens SP-fractievoorzitter Lesley Arp heeft hij met het verschijnen van het Rekenkamerrapport over het cultuurpaleis zijn antwoord. Arp: ‘Ontransparant handelen en rampzalig projectmanagement is wat ons betreft de samenvatting van het rapport. Twee opvolgende colleges moffelden miljoenen weg om een positiever beeld van de totale kosten te geven. Door totaal mismanagement van de gekozen contractvorm moest de gemeente door eigen toedoen 33,5 miljoen extra bijlappen met de zogenaamde package deal. Wat ons betreft moet elke partij die zijn handen aan dit cultuurpaleis gebrand heeft zich flink achter de oren krabben.’

Volgens de Rekenkamer schetsten opeenvolgende stadsbesturen in 2014 en bij de package deal in 2018 een rooskleuriger beeld van de totale kosten dan daadwerkelijk het geval was. Door slimme trucjes met de grondexploitatie en de risicoreservering hielt het college bepaalde kosten buiten het door de raad vastgestelde kader, terwijl die daar wel in hadden moeten zitten. Hoewel dit niet onrechtmatig was – wettelijk mag het gewoon - concludeert de Rekenkamer dat het voor de raad niet inzichtelijk was dat bepaalde zaken uit deze extra potjes zouden worden betaald. Arp: ‘Als we in 2014 over 193 miljoen in plaats van 177 en in 2018 over 223 in plaats van 210 miljoen hadden moeten beslissen, had het zomaar gekund dat wij meer partijen aan onze zijde hadden gehad.’

De Rekenkamer concludeert daarnaast dat het zogenaamde samenwerkingsbesluit dat de gemeente in 2013 sloot met de toekomstige huurders van Amare strijdig is met de gekozen DBM contractvorm. Bij een DBM contract stel je vooraf vast wat je eisen zijn maar kun je hier daarna niet zonder consequenties veranderingen meer in aanbrengen. Het samenwerkingsbesluit werd getekend toen de contractvorm met de aannemer nog niet bekend was. In dit besluit zegde de gemeente de instellingen toe dat ze invloed konden uitoefenen op het ontwerpproces, maar binnen een DBM contract mag dit helemaal niet. De instellingen konden op basis van het samenwerkingsbesluit extra eisen stellen, de aannemer accepteerde dit niet en de rest is geschiedenis. Lesley Arp: ‘Vorige colleges zijn direct verantwoordelijk voor die 33,5 miljoen die extra in deze bodemloze put moest worden gestort. Hoe krijg je het voor elkaar om dat samenwerkingsbesluit niet aan te passen voordat je voor een DBM contract hebt gekozen?” 

Het rampzalige projectmanagement van de gemeente moet volgens de SP tot de bodem worden uitgezocht. De SP voelt zich gesterkt in haar wens voor een raadsenquête, waarbij betrokkenen en (ex-)bestuurders onder ede kunnen worden gehoord. Arp: ‘Wij hopen dat ook andere partijen die zich eerder voor een raadsenquête hebben uitgesproken -waaronder de Haagse Stadspartij - voet bij stuk houden. Aangezien Haagse belastingbetaler nog jarenlang moet bloeden voor dit rampenproject, moet wat de SP betreft de onderste steen boven.’