Den Haag

Twee oud-vissers, Gerard en Wim, nemen ons mee op een tocht door een gedeelte van Scheveningen. Op foto's laten ze de precieze plekken zien waar 120 of soms 50 jaar geleden de locatie eruitzag zoals het meeste van Scheveningen er altijd uitgezien heeft: plat, duinen, zand. Een verslag van onze rondleiding in Scheveningen.

Den Haag heeft altijd een ongemakkelijke relatie gehad met Scheveningen. Het elitaire Binnenhof keek altijd al naar de industrieuze Scheveningers als een katholiek en armoedig volk, als trieste duinlopers die buiten de welvaart zijn gevallen van de handelsrijke republiek. Mensen die hun nuttigheid beroepen op de haringsvangst voor een lucratieve en traditionele industrie. 

In werkelijkheid waren en zijn Scheveningers trots op hun cultuur, geloof, arbeid en de pracht van hun dorp. Sinds 1400 hebben de inwoners van Scheveningen een hard bestaan geleid. Een manier van leven waar hedendaags weinigigen tegen opgewassen zouden zijn. Het leven op zee, de koude en utilitaire leefomstandigheden, het gruwelijke werk rondom de visserij, dit is voor Scheveningers die dit leven hebben meegemaakt zowel een trots als een trauma. Een trots, omdat dit leven hen hard heeft gemaakt. Een trauma, omdat opvoeding en kwaliteit van leven er niet uitzagen zoals men dat tegenwoordig acceptabel acht. 

Het leven van een kind geboren in de jaren 1950 zag er bijna hetzelfde uit als dat van een kind geboren in 1850. Voor de jongens, in hun tienerjaren met vader mee op zee. Voor de meisjes: netten en zeilen maken en repareren. Een vissersfamilie was er één zonder welvaart of luxe, met grote gezinnen in kleine huizen, met lekkende daken en stoelen in plaats van bedden. 

Dit terwijl de eigenaren van de vissersbedrijven, de reders, in comfort leefden.

Inkomensongelijkheid is dan iets dat al heel lang in het DNA van Scheveningen heeft gewoond, maar ook een pragmatische wijsheid. Een kennis van vroeger die tegenwoordig weinig betekenis mag hebben. Een kennis verbonden met de uitvindingsrijkheid van Nederland in 1600, tradities en arbeid die terug te leiden is tot het begin van Nederland in 1300, en de kennis van respect voor de natuur. Niemand heeft een grotere hekel aan overvisserij dan een visser van oud. 

Met een begrip op balans in ecosystemen is de visserij een nuttig iets en het beroep en de mensen verdienen ons begrip. De multinationals die de zee massaal van leven beroven, verdienen dat niet.

We hebben een mooi en leerzaam bezoek achter de rug. We gaan nu bezig met het plannen van een bezoek aan een volgende wijk!